India is een bijzonder land en dat is het. Een soort Dik Trom onder de gebiedsdelen.
Je doet zogezegd de hele dag niks en je maakt ontzettend veel mee.
Alweer lang geleden gelunched in het restaurant van Quo Vadis, de goedkope en goede voedselvoorziening van dit Interfaith Dialogue Center. (Ik schreef er vorig jaar al over onder de titel Mammamiaji). Bijgepraat met Robert die ik ken van bijna overal: retraites in Holland en Duitsland en nu al voor de derde keer hier in Tiru. Hij noemt de film waarin hij mee heeft gefinancierd over de bedreiging van de regenwouden en de orangoetangs. Nog steeds geld nodig om de film af te maken. Er is een teaser op youtube.
Hij heeft ook geld geleend aan iemand die een documentaire aan het maken is over een nog te openen kerncentrale in het zuiden van Tamil Nadu.
Dat brengt me terug naar Mahabalipuram, het al bijna vergeten, want al weer twee weken geleden verlaten pseudo parasdijs. Toen ik een keer het monumentenpark aan de achterkant was uitgelopen en daarna op de bron van muziek was afgegaan, kwam ik bij een wat multifunctioneel tempeltje terecht. De muziek stond keihard, er hing een weldoorvoede priester rond, er was een Westerse vrouw die naast haar scooter een stel honden aan het voeren was, een duidelijk dagelijkse routine van haar en er waren twee beeldhouwers met electrische machines de bekende grijze stenen aan het omvormen tot weer een paar godenafbeeldingen. Ook de vloer van de tempel lag half vol met stenen beelden.
Toen ik de weg verder afliep, kwam ik bij wat meertjes en een snelweg die hoog over het water over een soort lange brug liep. En opeens was daar dat bord: Chennai nuclear research center and Kalpakkam Nuclear Power Plant. Die hebben we even opgezocht: http://en.wikipedia.org/wiki/Madras_Atomic_Power_Station.
Nog geen 10 kilometer ten zuiden van dat parasijselijke strand staat pal aan zee inderdaad een kerjncentrale. En volgens Robert dus komen er nog meer waar nu al openlijk aan getwijfeld word: tsunamigevaar en op een aardbevingsbreuk. Ook maar even opgezocht:
Tot zover even een glimp achter het paradijs.
