The fire that drove smoking away ++ (stukje toegevoegd)

Mail verstuurd aan vriend op 1 november 2003.
(Bedoeld voor hen die geinteresseerd zijn in  details, het is in feite een bijlage bij 90+)

hi,

Ik heb tot nu toe 5 mails naar IS ( Isaac Shapiro) gestuurd.
In de eerste op 21-5-2003 begon ik over verslavingen:
“”””The last satsang in Munich [dat was in september 2002] I came in the chair, prepared to make the public confession that I am addicted to ….. I said: in my life there are a lot of addictions… You interrupted me, laughing your great giggle, asking “where is it now?” I let you stop me there, I did not dare to express my anger, I had the idea that for a split second you went on automatic, I did not feel that you listened. On the other hand you prevented me from telling my prepared story. I promised to email you my story. I never dared. I just refound the notes I made after that session. I write it down as cryptic as it is: Hi Isaac, My story was about left hand tantra. Hope + beauty = attraction. You don’t need people for that. It works with images (porn addiction). And it works with experiences. Longing for orgasm….the addicted left hand tantric. The story is that I’m addicted to smoking and some sexual stuff. Sometimes I can live with that, sometimes I can not. I observe that I go very high/radiant every retreat, and after some time the addiction seems to go stronger. I am afraid that the beautifull person I become when I am around you is just another brilliant (unconsciously fabricated) variation of social behaviour. I realised lately that social behaviour for me is not a way of relating but a defence mechanism. I am stuck between accepting, seeing, not finding the source of this almost lifelong patterns. And just wanting to be able to choose. Whatever that may mean. Confusion.Silence. Not in peace with the amount of fuzz in the silence. I finally had to write you this. Forgive me. Looking forward to see you the coming weekend in Venwoude. Scared too.””””

In de tweede op 31-5-2003 staat onder meer het volgende:
“”””You brought the consept of tamas up in satsang and when you were later speaking with Andre I asked ‘is this tamas’ (actually meaning the feeling I was feeling) He later thanked me for giving it a name and asked what it was, and as a metaphor I told him: there is life in a hybernating bear but you have to be very silent and sensitive and patient to notice it. What can I say? I have been fighting and fearing this energy my whole life. The metaphor has worked for me or probably came from already having worked. (It dawned on me that the biting jokes that, less and less, shoot out of me are like strikes of lightning meant to destroy the boredom. The author of Startrack has a point: resistance is futile. And: there is life in the hybernating bear. What a joke!)””””
Sindsdien is mijn tijdbeleving drastisch veranderd.

In de vijfde en tot nu toe laatste mail op 26-8-2003 mailde ik expliciet over roken het volgende naar IS:
“”””In my experience the last real addiction is smoking tobacco. Since I come to satsang I gave up fighting patterns with force. So smoking as such I accept. And I like smoking. What I don’t like at all is the addiction in it. And I know that it is covering something up. I just look at what happens. And I feel so stupid about not being able to stop this at will, it feels so humiliating. At the same time I am aware of being trapped in what feels to be the final paradox: the more I will disappear the more important I will be. [Now suddenly I can feel that the accumulated feelings of (having the experience of) being humiliated during and since childhood make up the mountain that I am cautiously encircling]. etcetera, etcetra. Hihi Sob Looking forward to see you somewhere next week.””””
Oftewel, sedert mei j.l. staan de verslavingen expliciet op de consciousness-agenda. Vlak na de retraite in Venwoude stortte mijn gedoe met tijd in elkaar. Dat ging gepaard met een enorme energieuitbarsting, paralel aan die ook enorme eczeemaanval. En nog wat verslavingen crumbled.
Die laatste mail aan IS begon als volgt:
“”””Dearest Isaac,
Since the last time we met the left hand is on vacation. By the way, did you know that right and left hand tantra is an existing way to describe two categories of tantric practice? The right hand tantra being the more regular side and the left hand tantra the dangourous/riskfull part. I had no clue. Once I read about a european who whas a hindhu monk (Agehananda Bharati), that he was also a left hand tantric. This was said by an American and for me it could only mean masturbation, of course. A pure example of projecting a consept over a consept. What I started to say, is that since we met in Amsterdam a lot of patterns just walked away.””””
Beetje complex geheel misschien langzamerhand, maar het komt er op neer dat sinds mei de kernverslavingen aan opstappen toewaren. Dat roken mijn kernverslaving was, was me inmiddels wel duidelijk, Toen ik daarover aan IS mailde, had ik de stiekeme verwachting dat die dus wel zou opstappen tijdens de laatste retraite in Duitsland. Maar dat gebeurde niet, er gebeurde iets anders, voor mij veel belangrijker. (Maar daarover een andere keer). Na Munchen werd wel beetje bij beetje mijn ‘rook’-denkwereld toegankelijk voor waarneming. Voor die tijd was ik me alleen maar bewust dat ik rond roken in een soort onbewuste toestand ging, waar ik geen enkele grip op had en waarover ik ook geen inzichten opdeed. De laatste weken werd me steeds meer helder over wat er allemaal aan het roken verbonden was. Een hele waslijst.
=de tijd in stukken verdelen =me een houding geven =mijn handen iets te doen geven =een smoes om me af te zonderen =een voortdurende ondermijning van mijn zelfbeeld =een (pas recent voor het eerst gezien) bepaalde manier van denken in en over de toekomst =een artificieel gevoel van in mijn lichaam zijn creeren =schijnbaar stopzetten van het denken =een schijnbaar, want zich repeterend opheffend, gevoel van rust creeren
Toen dit allemaal was gezien en gevoeld hoorde ik mezelf een paar keer zeggen :Vroeger zat ik met een heel dik touw aan roken vast en nu nog maar met een heel dun staaldraadje. Twee weken geleden realiseerde ik me dat ik feitelijk zei dat alle verdringingsprocessen rond roken waren gezien en opgelost. Met de plotselinge konklusie: het enige wat over lijkt te zijn is de nicotine-binding. Time to quit!
Eind juli had ik de chinese kruidendokter al gevraagd of ik ook acupunctuuur kon krijgen als hulp bij het stoppen met roken en dat had ze me toen ontraden vanwege de ernst van de eczeem: first things first en niet de kans lopen op complicaties. Op 21 oktober j.l. was ik bij de chinese kruidendokter vooor de eczeem en ik vertelde haar dat ik wel toe was aan stoppen met roken en of het al ok was om ook acupunctuur te doen. Ja, zei ze, kan straks. Ik slikte en zei ok. Dus even later lag ik met wel 10 naaldjes in mijn lijf geprikt een half uurtje te doezelen (het is verbazend hoe kalmerend dat werkt). De eerste avond en de volgende dag heb ik ik er zwaar doorheen gerookt. Daarna ging het wat minderen. 24 oktober de tweede sessie met naaldjes. Toevallig zei de vertaalster over acupunctuur dat het de verschijnselen van het stoppen verminderd, maar dat je zelf moet stoppen. Dat was de goede informatie op het goede moment. Tot dan had ik een beetje de houding van niet mee bemoeien, we zullen zien of het werkt. Na die tweede sessie ben ik gaan focussen op minderen. De eerste dag bracht ik het tot 3 uren niet roken. De tweede dag tot 6 uren. Toen mocht ik weer en wat er toen gebeurde schreef ik al. Hier is het nog een keer:
“”””Verder doe ik allerhande kleine ontdekkinkjes over hoe denken werkt. ik ben bijvoorbeeld op het moment erg gefocussed op stoppen met roken (vandaag voor het eerst in jaren al de hele dag niet gerookt)!!! Vanmiddag om 4 uur wilde ik mijn eerste sjagje draaien en toen vertelde ik tegen zoon Bas waar ik mee bezig was en dat ik nu al 6 uren niet gerookt had, twee maal zo lang als gisteren en dat ik me ervan bewust was dat ik niet in staat was om direkt het verschil te ervaren tussen pas een half uur niet gerookt en 6 uur niet gerookt. en toch is het verschil (ogenschijnlijk) groot.. Toen ging ik me focussen op hoe die opbouw door de tijd zich dan voltrekt en op een gegeven moment viel er weer een kwartje: het antwoord zit ‘m in de vraag! De vraag/aandacht/gedachte zelf over hoe lang is het al geleden roept alle associaties op die het verschil uitmaken!!! Sinds dat ‘kwartje’ wordt ook die vraag als denken herkent en nu deze vraag me dus niet meer automatisch aan het zoeken naar het antwoord krijgt ( wat dus precies het probleem opriep wat ik met datzelfde zoeken oprecht dacht te willen oplossen), heb ik niet meer gerookt. En nu rommelt het emotioneel in de buikholte.””””
En dat is nu nog. Er zijn momenten, echt bijna tijdloze flashes, dat ik me een eeuwigheid lang niet kan voorstellen dat ik zonder roken kan. Als ik me dan van die gedachte (want dat is het) laat afvallen dan voel ik iets knagen in de buikstreek. Als ik daar maar bij blijf, daar zacht mee ben, blijf ik in het hier en nu, the only (not even) thing there is.
Dus min of meer vanzelf ja.
En afgezien van de mate waarin het me nog bezighoudt, voel ik me inderdaad direkt prettig anders. Ik loop lichter, mijn benen voelen slanker en lichter aan. Mijn stem klinkt voller en iets lager en als ik zing (nou ja) dan is het of dat eeuwige kraakje dat er inzat weg is. Heb het idee dat ik vaker kuch dan vroeger en heb daar het gevoel bij dat de schoonmaak is begonnen. Verder slaap ik prima, wordt wakkerder wakker. Ga ook vroeger/makkelijker naar bed de laatste dagen.
Nou lief dagboek dat was het wel voor vandaag. doei
hans

Ben ik nog even.

In de loop van de avond/nacht/ochtend dook steeds het volgende op over the fire that drove the smoke away.
Stap 1 was in feite de ervaring die ik opdeed in het eerste weekend bij IS, namelijk dat er iets buiten het denken bestaat en wel dat, waarin het denken zich voordoet.
Stap 2 was de ervaring in het voortdurende gevecht met IS dat hij steeds in staat bleef te leven wat hij beweert en wat ik in feite al in dat eerste weekend had ervaren en al dat denken van mij en anderen flitsend als denken blijft zien en dus als gebakken lucht en dat het verspreiden van die gebakken lucht hem niet imponeert en dat hij steeds dat ‘levende hart’  blijft waarderen dat het denken zo krampachtig denkt te moeten verdedigen.
Stap 3 is het steeds teruggewezen zijn tot waar al die vechtgedachten uit voort komen  (ongewenst gevoelens) plus steeds weer de ervaring dat als je jezelf toestaat de gevreesde gevoelens zonder weerstand blijmoedig te ervaren ze bijna letterlijk als sneeuw voor de spreekwoordelijke zon verdwijnen etc.
Stap 4 is de meest recente ontdekking, dat denken dat iets het geval is even sterk werkt zonder ongewenst gevoel als je het ongewenste gevoel er maar bij denkt. Nu ik dit opschrijf denk is dit is de herontdekking van ‘de angst voor de angst’. Met dien verstande dat de angst voor de angst ook uitsluitend in de gedachtenwereld als gedachte angst kan bestaan.Dit laatste deed me denken aan een verhaal dat ik ooit hoorde over kamelendrijvers die een kameel voor de nacht vastzetten door met hun handen alleen de beweging van vastbinden te maken.

Het afgelopen half jaar zijn er twee dingen geweest die mijns inziens sterk hebben bijgedragen  als voorbereiding tot de afkalvingen van de laatste maanden.
Ten eerste is dat geweest dat ik maanden achtereen gefocussed bleek op de suggestie van IS om  blijmoedig de gevoelens te accepteren en te ervaren die zich voordeden direkt bij het wakker worden. Dus niet op bijvoorbeeld de droom of de gedachten  maar puur op het gevoel.
Ten tweede de ontdekkingen die op gang kwamen na de instruktie van IS om innerlijk te onderzoeken hoe je verschil maakt tussen wat je voelt van jezelf en wat je voelt door je omgeving.

Goedemorgen

hans

Print Friendly, PDF & Email
This entry was posted in mijn weblog. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Are you a robot ? * Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.