Aan deze en gene over ditjes en datjes

Swimming_Pool_2

 

 

 

 

 

Over drie dagen ben ik alweer van hier vertrokken.
Op weg naar de tweeweekse retraite met Swami Dayananda.
Een dag of 5 geleden hoorden we van iemand dat de swami in het ziekenhuis was opgenomen en dat al de hotshot swami’s uit Rishikesh waren afgereisd naar het ziekenhuis omdat het zich ernstig liet aanzien.

Toen kwam er een bericht dat de swami wellicht niet in staat zou zijn de retraite bij te wonen. En het hele verhaal over wie hem gingen vervangen enzo.
Binnen een dag kwam het geruststellende verhaal dat het de swami weer geheel goed ging.
(“UPDATE Swamiji has recovered. He is well. Many prayers worked. The retreat will be      held, so no bookings need be altered or cancelled”).
We zullen zien.

Ik heb steeds minder tijd over om verslag te doen. Ook zie ik dat ik er steeds minder tijd voor over heb.

Ik doe een poging om een soort inhaalslag te maken.

Zo bereikte mij de vraag wat ik zoal doe op een dag.
Wel, neem gisteren, vrijdag.
Mijn wekker staat op half 8.
Ik ga naar het toilet. Ik neem een douche. Ik kleed mij aan.
Ik verlaat mijn kamer en loop naar de German Bakery.
Aldaar ontbijt, plain porridge met een kop thee.
Deze dag heb ik een afspraak met Peter Malakoff, ayurvedic arts, van 9 tot 11 uur.
Zijn advies gaat mijn leven wat betreft eten totaal overhoop gooien.
(Ik had deze man vorig jaar hier ook ontmoet, daarover is een verslag [Kabir] hier).

Tegen twaalf uur wandel ik weer terug naar de German Bakery, waar ik Kevin tref in de resten van een satsang die daar net heeft plaatsgevonden.
We kletsen wat en ik ga lunchen bij Kokilla.
Daarna wandel ik naar de tweede satsang van die dag door iemand waarvan ik nu alleen weet dat ze Maria Anna heet. Het was een ook voor mij tot tranen roerende bijeenkomst. Na het schetsen van nog een verwarring in mij over het gedoe in mij over mijn familie ging ik door een portie droefenis en wat later viel er weer iets helderder op zijn of haar plek.

Na daar te zijn blijven hangen tot 6 uur, ben ik weer naar de German Bakery gelopen (via een vanwege een funeral eerder dan anders gesloten internetshop).
Toen anderhalf uur gelezen in Sloterdijk. Waarna een fruitsalade met Tulsi tea.

Als toetje heb ik mij vanaf 9 uur in de olie laten zetten, net als een week geleden.
(Massage aan huis, een uur voor 500 roepies).
Waarop vroeg naar bed, dus vroeg weer op voor de dag van vandaag, die ook weer voor vele verrassingen zorgde, zoals een paar uur geleden de ontmoeting met een vroegere vriendin uit Amsterdam die ik ooit ontmoette in Lakshman Jhula, de plek die ik me herinner als de plek waar mijn favoriete brug is. Oh, wat vind ik die brug mooi. Dat heeft zeker te maken met de ervaring die ik had toen ik er voor het eerst, in het donker overheen liep. Een jaar of veertien geleden, schat ik.

Vandaag heb ik de moeder van Sindhu de inmiddels traditionele zak rijst kado gedaan.
En Sindhu een fiets. Ik had haar gezegd, met Kumar als vertaler, dat ik deze keer geen kadootje bij me had, maar dat ze een voor haar bijzonder kado mocht uitzoeken, iets wat ze anders niet zou hebben. Kumar gaf direct als voorbeeld ‘a new dress for Pongol’.  Zij vroeg ‘Why do you ask?’ Weet ik niet, zei ik, het voelt gewoon zo dat ik je iets bjjzonders wil geven. Ze zei dat ze erover wilde nadenken. Na een kleine week kwam haar antwoord.
Ik wil een fiets. Ik heb haar via Kumar gezegd: ik was eerst een seconde verrast. Toen vond ik het opeens zo verstandig van je dat je voor iets echt nuttigs hebt gekozen. Wow. Ik ben trots op je.

Na de jaarlijkse korte bijeenkomst met Sindhu, haar moeder en Kumar, waarbij de zak rijst en de fiets formeel werden geschonken ben ik naar Sparsa gegaan.
(Tussendoor alvast mijn dagelijkse kokosnoot leeggedronken en gegeten).
Sparsa? Sparsa is een resort hier een paar kilometer vandaan, waar Robert elke week een kilometer baantjes zwemt. Ik was al een keer met hem meegeweest, zonder te zwemmen, maar wel met fruitsap op de ligstoel. Vanmiddag weer geweest en tegelijk daar bijgepraat met de once upon a time vriendin.

Daarna gedrieen per rikshaw terug naar Ramana Ashram en vandaar nu weer achter het toestenbord.
Straks nog een fruitsalade en een kop Tulsi tea.
Dan naar mijn kamer en nog een uurtje Sloterdijk lezen.
Deze plek gaat dus bijna sluiten. Je ziet, ik kom echt tijd tekort.
Ik stuur dit de wereld in en zal het nog aanvullen voor zover het lukt voor vertrek naar Coimbatore. Nee, weet je wat, ik zal dit doen onder de nieuwe titel Ditjes en datjes deel 2.

 

 

Print Friendly, PDF & Email
This entry was posted in mijn weblog. Bookmark the permalink.

One Response to Aan deze en gene over ditjes en datjes

  1. b.c.joseph says:

    Etty Hillusim”
    geliefde uitspraak..
    onder de hemel is men thuis
    dat is wat me raakt
    je bent thuis met jou daar..
    voor mij is dat wat verlicht zijn is.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Are you a robot ? * Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.