Chotiwalhalla

Wat een baan! Ik weet nog dat ik dit tafereel zo’n vijftien jaar geleden zag en kwaad werd: dat je dat mensen aandoet.

Nu kan ik zien dat het ook een soort bestaan is dat veel mensen hier leiden, beetje zitten, beetje kijken, wat voorgeprogrammeerde kunstjes doen. En deze man krijgt er dan ook nog geld voor. Kortom, laatst gegeten in Restaurant Chotiwalla hier vlakbij in Ram Jhula.

Het afbouwen van het steeds maar schrijven van deze blog houdt mij bezig, en uit zich in steeds kleine ontdekkinkjes, die ik maar meer en meer voor me houd.

Bij het checken van de spelling van ‘voor me houd’ stuit ik op een gedicht van Octavia Paz, in een recensie over schilderijen van ene Hans Giessen.

De foto van een schilderij van hem staat op de website van zijn dochter die Yoga Teacher is.

Vanuit het Yogawalhalla van de wereld grijp ik deze coincidentie even aan op weer op pad te kunnen:

‘Tussen wat ik zie en wat ik zeg,
Tussen wat ik zeg en wat ik voor me houd,
Tussen wat ik voor me houd en wat ik droom,
Tussen wat ik droom en wat ik vergeet,
Poëzie.’
(http://www.hansgiesen.nl/literatuur.html)

(van hier: http://www.elephantjournal.com/2013/05/art-greece-hatha-a-surreal-yoga-story/