Sparren (Diederik en Hans 5)

 

 

 

Hoi Diederik,

Welkom terug in ons mooie vaderland.
Je schreef:
Naar buiten betekent de aandacht op de wereld om je heen,
Naar binnen betekent de aandacht op je eigen drijfveren, je eigen bron (self- enquiry).
Ik zie niet veel in optie 1, de wereld is te groot en het resultaat daarom te klein,
bij optie 2 ligt het net omgekeerd.

en wonder boven wonder, als je jezelf begrijpt, begrijp je de wereld ook zomaar ineens.
Dit is de wijsheid van ; verbeter de wereld en begin bij jezelf
Zie in dit kader ook mijn reactie op de hans/barbara mail.
Afgezien hiervan : leuk dat je enig onderzoek deed mbt Faust.
Zijn tegenspeler is inderdaad Wagner, maar dat had ik met opzet niet vermeld omdat mensen hem dan verwarren met de componist.
Uit die andere mail die je noemt nog je volgende zin:
” liberation is from the jiva (person) not for the jiva” (Ramji)

Zo heb ik weer een aanzet voor een stukkie terug.

Ik heb inmiddels wel zo’n uur of tien zitten studeren achter de computer, gewoon naar aanleiding van wat je schreef. En me gerealiseerd dat ik dat heerlijk vind om te doen.
En waarvan ik straks wat hapsnap verslag zal doen.
Voor de geinteresseerde lezer.

En wij zijn een beetje rond. Onze conversatie begon met jouw wrevel over mijn vragen stellen. Mijn vragen stellen is er over het algemeen op gericht om te gaan in de richting van wat je hierboven benoemt als “naar binnen”.
Iets wat je zegt te prefereren boven “naar buiten”. Maar je reactie op mijn vragen stellen zie ik als een sterke afweer tegen “naar binnen”.
Hierover zijn we het niet eens. Dat is wat mij betreft de conclusie waarmee alles begon en waar het nu lijkt te stranden.
Aum. (Het zij zo/het is zo).

Je hebt de neiging, in mijn beleving, om er een soort debat van te maken.
Terwijl ik streef naar meer en meer precisie. Taalkundig genadeloos, zeg maar.
(Ik zal je per email het voorbeeld toelichten waaraan ik nu denk).

Inmiddels heb ik dit blog (zie Het dagboek en de vulkaan) tot publiek dagboek gebombardeerd. Dit betekent voor mij dat ik de ambitie laat varen die mij verhinderde redelijk onbekommerd te schrijven vanwege eisen van perfectie.
Een vriendin reageerde op deze mededeling met de volgende zin:
“Leuk om mee te maken hoe je oude wens om je via het internet mee te delen steeds specifieker vorm krijgt.”
Waarvoor dank, want deze zin deed mij me realiseren dat ik me al 10 jaar onbekommerd heb geuit op het internet. In Yahoo groups van het zwaarste spirituele allooi.
Dat had veel kanten heb ik me gerealiseerd. Enerzijds was het daar veilig, want je kon er zowat alles schrijven wat je maar wilde. Anderzijds was het daar soms ronduit, althans voor het gevoel, vijandig. Ook waren het plekken/omgevingen waar zowat iedereen het idee had verlicht te zijn, anderzijds was er vergeleken met de alledaagse Umwelt een overmaat aan hieper:-) intelligente mensen, goede schrijvers, bijzondere denkers, uitdagende nooit eerder gehoorde opvattingen, gestoorde zielen, gekwelde geesten, ja wat al niet.
Het was een harde leerschool waar ik me soms met hart en ziel instortte en waar ik, achter het toetsenbord en ijsberend door mijn woonruimte, vele uithoeken van het mentale kaartenhuis vergeefs heb verdedigd, krampachtig overeind heb proberen te houden, maar uiteindelijk keer op keer moest ontdekken dat het maar weer mentale voorstellingen waren, gebouwd op drijfzand.
Een van de dingen die ik me heb gerealiseerd de laatste dagen, is dat in het schrijven in het Engels ook een ambitie verscholen ging. Terwijl in de grootste yahoogroup met wel 3000 leden, het aantal daadwerkelijke lezers zelden meer dan 15 bedroeg.

Schrijven in het Nederlands is dus raar genoeg nogal nieuw voor mij.
Ik heb de laatste tien jaren mezelf beter leren schrijven en de omgeving was “internet”.

Ik zil graag sparren met wie dat wil.
En ik heb opeens helder dat ik dit vooral voor mezelf doe, met de bijgedachte dat af en toe misschien iemand er iets uit oppikt. Zo ontspannen kan het zijn.
Er waren dagen dat ik tien of meer messages per dag schreef. Het is mijn manier van leren, ja zelfs van “Lernen”.

“Het joodse ‘lernen’,” legt Dodo van Uden aan het begin van elke leerhuis-cursus uit, “is iets wat je niet alleen met je hoofd doet, maar met je hele persoon. Ook is ‘lernen’ niet gericht op competitie: het gaat niet in de eerste plaats om het leveren van goede antwoorden. De vragen zijn belangrijker dan de antwoorden, want, in de woorden van Elie Wiesel: ‘Vragen verbinden, antwoorden scheiden’.

Met andere woorden, mijn verzameld werk in de vorm van een paar duizend ‘messages’ zijn te vinden in N0by’s, Sarlo’s and Gary’s yahoogroups. (For anyone with the most basic knowledge of how to google, this contains enough info to find those spots. Wear a helmet).

En wat betreft de aandacht naar binnen of naar buiten: als de aandacht noch binnen, noch buiten is, doch overal, dan valt het onderscheid tussen binnen en buiten weg.
Dan wordt de wereld niet iets dat te groot is of kan zijn; de aandacht, bewustzijn is altijd ‘groter’. En dan wordt binnen en buiten even groot.
Feitelijk is dat op een bepaalde manier ook meetbaar zo.
Ken je Powers of 10? Gebaseerd op een idee van onze schoolmeester Kees Boeke.
Hiker is een mooi versie op youtube:
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=0fKBhvDjuy0#!

Enjoy.
Oh ja, dan was er nog je Ramji citaat:
” liberation is from the jiva (person) not for the jiva”

Omwille van de tijd (mijn tijd) bewaar ik het verslag van wat dat opleverde voor later.

Print Friendly, PDF & Email
This entry was posted in mijn weblog. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Are you a robot ? * Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.