Laatst zei een vriendin dat het toch wel jammer was dat ik niet verlicht ben geworden.
Want ik had natuurlijk de bedoeling gehad met deze website, met name met het deel satsang archeology, om zichtbaar te maken hoe dat gaat van begin tot einde. Hierbij doelend op de ontmoetingen met een leraar vanaf het duister van de hel tot de helverlichte hemel.
Dit is natuurlijk een korte gestileerde parafrasering van een deel van het gesprek dat we toen hadden. En een mooie insteek om ook voor mezelf eens opnieuw helder te maken wat mijn drijfveer was, is en nog kan zijn bij het omzetten van stukjes satsang uit de oude doos in youtubes.
Ik was helemaal verbaasd dat die vriendin dacht dat ik al die cassettebandjes, VHS-banden, CD’s en CD-roms heb aangeschaft met het idee die deels publiek te maken.
Voor mij lag dat anders: de eerste keren dat ik met Isaac Shapiro kontakt had hakten er zo diep in, waren zo bijzonder en de ervaring zo tegelijk overweldigend en (wellicht daardoor) ongrijpbaar, dat ik zonder veel nadenken de geluidsopnames aanschafte. Dit werd een gewoonte, en hoewel ik ze soms nooit meer beluisterde of (later de videos) bekeek, ik kocht ze allemaal. En pas na jaren, in 2003, bedacht ik opeens dat ik de teksten van de ontmoetingen met Isaac zou kunnen uitschrijven en op mijn website zetten.
En voor mij was de gedachte dat die teksten voor anderen interessant of zelfs behulpzaam zouden kunnen zijn.
Maanden heb ik daaraan gewerkt en in de vorm van mijn oude website heeft dat tot vorig jaar gefunctioneerd als bron van lees- en misschien wel leed-vermaak voor deze en gene.
Na 2003 heb ik de gewoonte om de opnames van mijn ontmoetingen met Isaac Shapiro aan te schaffen gekontinueerd, toen natuurlijk wel eens met het idee dat ze ooit nog eens aan de collectie van uitgeschreven stukken zouden kunnen worden toegevoegd. Maar dat uitschrijven had zijn tijd gehad, het kwam er niet meer van.
Drie jaar geleden drong het opeens tot mij door dat de techniek inmiddels zover was voortgeschreden, dat ik het oorspronkelijke materiaal ook tot youtubes zou kunnen omvormen. Na een zoektocht naar het hoe en wat en met wie kwam twee jaar geleden de eerste youtube: Silence in action. En die werd als eerste item in mijn vernieuwde website onder de knop Satsang archeology bijgezet: https://hansvandergugten.nl/?p=609
Wat me de laatste dagen heel duidelijk is geworden is dit: voor mij is het puur mijn enthousiasme over de bijzondere manier van ontmoet worden en door de jaren ook meer en meer ook van mij uit ontmoeten dat plaats vind. Ik gun het iedereen om dat te kunnen zien. En het is ook wel bijzonder om iemand door al die verschillende emoties te zien gaan en daar meer en meer okay mee te zijn.
En, zoals ik eens zei: ik kan het mij veroorloven ‘to make a fool out of myself’, I am retired by now.
(Ik vraag anderen wel eens of ik hun ontmoeting met Isaac mag gebruiken; sommigen vinden dat prima, anderen zeggen nee en zeggen soms te vrezen voor hun baan).
Overigens viel voor mij het moment van verlichting in het eerste weekend bij Isaac.
De enige ontmoeting met hem waar ik geen cassettebandje van heb was de eerste keer dat ik met hem sprak. Ik ging op een vrijdagavond in 2007 voor het eerst naar zijn satsang op aanraden van een vriendin. Was enthousiast en geboeid en was er zowel zaterdag en zondag de hele dag.
Op de maandagavond memoreerde ik, dat hij steeds aangaf dat het zien wie je bent, (See who you are), niet iets is dat tijd kost: een fractie van een seconde is genoeg, a split second is enough. En ik vervolgde ongeveer met: Ik weet niet wat er gebeurd is, ik moet zelfs die split second gemist hebben, maar ik weet opeens precies waarover het hier gaat. Waarop hij vroeg: WHO ARE YOU?
De stilte die toen volgde was oorverdovend, alles waarvan ik dacht dat ik het was verdween als zwarte sneeuw voor de zon. Beangstigend, verwarrend en opluchtend tegelijk.
Sindsdien en tot op heden is het voortdurende onderzoek gaande naar wat zich hier en nu aandient. Inclusief alle neigingen, zoals die het allemaal onder woorden te willen brengen.
Fascinerend.
