Een rondje ouwehoeren

 

 

 

 

 

Vanmorgen na het wakker worden een tijdje liggen kijken naar wat een gedachte is.
Daarna me afgevraagd waarom ik toch zo nodig dat dan ook nog eens helder wil opschrijven.
De vooronderstelling bij dat streven lijkt toch ook te zijn dat er een gebrek is aan dat soort informatie. En de tijden zijn veranderd. Iedereen die dat wil kan even in google intypen wat ie wil weten met een vraagteken erachter voor het idee.
Dat toen zelf maar even gedaan: Wat is een gedachte?
Er gaat direct een heel specifiek stukje van de wereld voor je open, alleen al door de lijst van google resultaten diagonaal door te lezen.
Dit was de eerste link die ik open klikte:

  1. Wijsgeer – Cursussen – Gedachte-experimenten – De Wijsgeer

    www.wijsgeer.nl/con_curs_gedexp.htm

    Wat is een gedachte-experiment? Napoleon tot Pierre-Simon Laplace: U hebt zo’n dik boek geschreven over het systeem van de wereld zonder ook maar één …

     

Nou, daar kun je al een paar uurtjes mee zoet zijn.
Dus de beschikbaarheid van informatie is het probleem niet meer vandaag de dag.
Het is dus meer de vraag of je wel of niet op de gedachte komt om in google de vraag in te typen wat een gedachte is. Dat zal dan wel het toeval zijn dat je al of niet toevalt, of genade in de zin van een kosmische goedertierenheid of hoe je dat ook wilt verwoorden.

Afijn, als je een lantaarnpaal ziet staan en je hoort een stem in je hoofd constateren ‘die staat scheef’, dan is de kans groot dat die lantaarnpaal niet helemaal verticaal staat.
Het zinnetje ‘die staat scheef’ zou ik wel een gedachte durven noemen.
Vanuit dit gegeventje zijn wel een paar honderd bladzijden vol te mijmeren over denken.
Maar nu even niet.

 

 

 

 

 

 

 

De gedachte aan veel details over iets, doet direct denken aan Marcel Proust’s roman in 7 delen ((Op zoek naar de verloren tijd), dat gister nog even langs kwam in een artikel dat ik las.
Het hele verhaaltje is mooi gecomprimeerd in de mail die ik daarover aan mijn Geschwister stuurde:
Hoi familie,

Vanmorgen had ik een email met slechts deze tekst:
Iki Freud.
Even googelen.

Een half uur later schreef ik die vriendin dit terug:
Gedaan.
Bingo.
Dit gelezen: groene.nl/artikel/iedereen-is-eenzijdig
Tweedehands exemplaar bestelt bij Bol.com.
Opeens krijgt Proust’s Op zoek naar de verloren tijd een ongeziene nieuwe laag erbij.
Bedankt.

Dat artikel in de Groene is mij op het lijf geschreven.
Benieuwd of er bij jullie ook herkenning is.

Over het boek van Proust dat ik zo’n 1o jaar geleden heb gelezen zei ik toentertijd een keer: ‘het zeurt maar door, maar het is zo prachtig, ik kan niet stoppen’.

Nu heb ik weer zo’n soort boek op mijn pad: Sferen van Peter Sloterdijk.
Daarover ga ik vast nog vaak wat vertellen.

Laatst tijdens de retraite met Isaac had ik een gesprekje met Meike. Ik zei haar onder meer dat ik de stilte-retraites de laatste tijd ervaarde als te simpel. Niet helemaal wetend wat ik bedoelde. Nu, lezend in Sferen, beginnen allerlei dingen op hun plek te vallen.
Het binnenhalen van allerlei lichaamsgerichte dingen in de non duality retraites bijvoorbeeld (Feldenkrais en Somatic Experience) brengt hele stukken theorievorming met zich mee, waarover echter niet wordt gesproken daar.
Nu lees ik bij Sloterdijk opeens een heel hoofdstuk over het dierlijk magnetisme en de hele ontwikkeling daarvan met name in Duitsland in de vorige eeuw (Denk aan heling, magnetiseren, therapie) met leerstoelen daarin aan vele universiteiten.
Dat plaatst Somatic Experience ingebed in de retraite opeens als een stap voorwaarts in de genoemde ontwikkeling.

Vannacht heb ik, na een middag puzzelen met mijn webmasterchen aan het hoe en wat ervan, een youtube gemaakt vanaf een good old VHS videotape van een satsang ontmoeting met Isaac uit 2003.
Die sessie, die een stilte van 6 minuten bevat, was voor mij erg belangrijk. Het heeft toen iets in mij ontspannen. Het gaat over taal. In die youtube (die ik straks aan het eind van dit rondje ouwehoeren  in deze pagina ga toveren) hoor je me zeggen dat ik verlang naar een preverbale staat. Dat is in feite een verlangen naar terug in de baarmoeder. In mijn geval gebaseerd op een weg willen van een overload aan betekenis (All this meaning!).
Dat is een terugverlangen naar een niet meer mogelijke situatie als je het letterlijk neemt.
Sloterdijk zei er iets over dat mijn geest daarover weer wat ontspande. Ik zoek het op.
En kan het nu niet vinden. Bedtijd.
httpv://www.youtube.com/watch?v=nraH0rXsvHo

 

 

Print Friendly, PDF & Email
This entry was posted in mijn weblog. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Are you a robot ? * Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.