Lange adem, diepe zucht, opgelucht. Deel 1

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik zou reden tot juichen hebben, en zo voelt het helemaal niet.
Psychisch voelt het alsof, uitgesmeerd in de tijd, ik een decennium lang vanuit zee en vol onder vuur liggend over het strand moest proberen de Atlantikwall iets uit te leggen.
Kan dat behang er niet af, het is even schrikken, maar je bent als kale muur echt beter af.
Zoiets.

Ik lees voor het eerst in mijn leven geïnteresseerd iets over de drie-eenheid.
(Je weet wel ,die van ‘In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest’)
Vanmorgen las ik dit: “Heidegger daarentegen heeft in Sein und Zeit ontaarde vormen van existentiele perichorese onder de loep genomen. Wanneer hij over het er-zijn schrijft: ‘Het in-zijn is mede zijn met anderen’, dan zou men kunnen denken dat hij een positieve theorie van de oorspronkelijke gemeenschappelijkheid op het oog heeft; maar wanneer het iets verderop bij de analyse van het men heet: ‘Iedereen is de ander en niemand is zichzelf’, dan wordt de catastrofe van de gedachte van de hechte binding manifest. Hier springt in het oog hoe slecht het met de theologie kan aflopen. De triniteitssfeer is op aarde gevallen en hervindt zich als feitelijk in-de-wereld zijn. Iedereen is de ander en niemand zichzelf; die zin zou bijna van toepassing kunnen zijn op de drie personen van de drie-eenheid, en toch geldt hij alleen voor de gesocialiseerde mensen die in elkaar verstrikt en zichzelf kwijt zijn.
Hoever de implicaties van deze uitspraak reiken, heeft Sartre in Huis Clos laten zien, waar een drievuldigheid van authentieke mensen in helse verstrengeling de eeuwigheid met elkaar delen. Hier wordt ieder tot sadistische ingewijde in de levensleugen van de ander. Maar de anderen zijn alleen dan de hel, wanneer allen elkaar met kille blik in hun verachtelijke zijnswijze fixeren.” (Sferen, Peter Sloterdijk, tussen deel 1 en 2, p 393 ev)

“De gesocialiseerde mensen die in elkaar verstrikt en zichzelf kwijt zijn.”
“De anderen zijn alleen dan de hel, wanneer allen elkaar met kille blik in hun verachtelijke
zijnswijze fixeren.”
Waar doet me dat toch aan denken?
Aan de zich uit wanhoop seculariserende kerkwereld waarin ik ben opgegroeid, aan een wereld waarin de Kerk zozeer ontspoord was, dat je wel weg moest.
Weg, ongemerkt onder medeneming van het schuldgevoel dat deel was van genoemde ontsporing.

Ik zou reden tot juichen hebben omdat een lang geleden specifiek verwoord doel is bereikt.
Zei een vriendin mij, bijna bezorgd over mijn bij haar verbazing wekkende ernst.
En nee, ik voelde die blijdschap niet. Hoe ik me wel voelde schreef ik op in een mail aan mijn zus:
Een vriendin was erg enthousiast toen ze van je actie hoorde en ze vond (omdat het voor haar duidelijk mede een gevolg is van mijn jarenlange actie, waarvan ze overigens van de wijze waarop de scherpste criticaster was) dat ik wel reden tot juichen had. Maar ik voel het tegendeel. Diepe droefenis. Grote onzekerheid. In bange afwachting.
Een restje van dit?

Verder merkte ik dat ik verbaasd was over de hoeveelheid seksuele spelletjes die jullie vroeger deden.
Ik heb toentertijd twee keer aanstalten gemaakt, bij een jongen en bij een meisje (een nichtje natuurlijk) en beide keren kreeg ik de angst- en paniek doortrokken opvoedkunde van pa en ma over me heen.
Deed me ook aan een cartoon denken, die ik lang als bureauachtergrond op mijn computer heb gehad, tot ik er geen woedeaanval meer van kreeg, zeg maar.
Maar hij blijft intrigerend:

In de versie die ik op de pc had staan stond ook nog een tekstwolkje boven haar hoofd: with this i will control the rest of your life

Jaren geleden heb ik jullie eens een stuk tekst toegestuurd, afgeschreven van een retraite video.
Die is voor mij nu weer sterk aan de orde. Heb er een youtube van gemaakt, maar moet eerst die vrouw opsporen om haar om toestemming te vragen het op het web te mogen zetten.
Maar nu kunnen jullie al wel kijken middels de link: [tijdelijk embargo]

Hug,

hans

De dag is alweer om.
Ik ga later weer verder. Te beginnen met een search in mijn emailarchief naar geheim en geheimhouding. Om een en ander eens na te lezen.

Print Friendly, PDF & Email
This entry was posted in mijn weblog. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Are you a robot ? * Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.