Overal lingams, om me heen

unnamed

Raar is dat, eergister, na de satsang om 4 (ik ga me hier toch een partij zitten improviseren) zegt een van de broeders van de Ajatanda Ashram dat de Swami met me wilde praten.

Overigens, ik hield de Swami nog even anoniem omdat ik wilde afwachten op een zeker iemand belangstelling zou tonen. Dit is gebeurd, dus ik kan nu officieel Swami Atmananda Udasin onthullen door hier dezelfde link te geven die ik aan die persoon stuurde:
http://www.ajatananda.org/satsang-with-swami-atmananda-udasin-rishikesh.php

Dus ik wacht. Het wordt het gesprek dat we zouden hebben.
(Ik had erom gevraagd en hij had het toegezegd).
Geheel onvoorbereid, maar niet helemaal natuurlijk. Ik sla aan het vertellen. Vertel min of meer het verhaal zoals ik dat opschreef in Soap bubble. Seeker vanaf 14 etc.
Zijn advies is te stoppen met bloggen en zelfs met aantekeningen maken: it’s all the mind in action. Go sit by the Ganges. Go deep.

Tijdens de genoemde satsang had ik twee vragen. De ene was over mijn buiten proportie weerstand tegen knielen (om het maar in een woord te vangen).
Sinds ik hierover heb geschreven (in The palm of the other hand) houdt dit thema mij dag en nacht bezig.

De nacht erna droomde ik en werd de eerste keer wakker om 2.00. Ik zag de stijlen van het raam opeens als een reuze hieroglief.
Ik had gedroomd van Chinese begrafenissen en eindeloos opzeggen van grafteksten in het chinees, vanaf papier. De rest van de nacht bleef dit het onderwerp van mijn dromen.

Ik had dus een brandende vraag en nadat hij had gezien dat ik mijn hand had opgestoken sloeg de Swami mij twee keer over (Het lijkt wel een mens, tijdens ons gesprek zei ik dat tegen hem: Ja, maar jij ziet niet wat er achter je gebeurt. No need to defend, zei ik terug, het was juist prima zo).
Ik zakte steeds dieper in mijzelf (ja, hoe moet je dat anders noemen?) en mijn vraag begon zich te ontvouwen: Trots is er mee gemoeid. En dan opeens wordt het gezien: er is diep in mij een “kennis ik”, die de boel nog steeds en ondergronds als een geheel beschouwt. Een volstrekt duaal I AM ONE.
Fantastische ontdekking. (Vgl Prembaba p. 29)

In het boek van Prem Baba schets deze een vietal stappen in de ontwikkeling van bewustzijn. Trefwoorden: 1.Sleepwalking. 2 We begin to realize that the lower self is not our ultimate reality. 3. We make a conscious choice whether or not to allow a sensation or impulse from te lower self to proceed into action. 4. An alchemical transmutation occurs: pride transforms into humility, lust into devotion, and fear into trust.
En hij besluit het hoofstuk The ABC of Spirituality als volgt:
I am trying to express the inexpressible here. Words are small containers for such a vast ineffable reality. These stages are real, but they aren’t stagnant pools – rather, the different stages always overlap each other. It is possible that you have already reached the fourth stage in one area of your life, while in another area you may still be in the first. It is also possible for an earea of your life to fluctuate among the stages. Use this map for reference, but navigate the reality.

In een van de satsangs om 4 sprak de Swami over mantras. Over dat deze informatie bevatten.
Ook heeft hij geopperd dat het goed is om de negatieve gedachten, op objecten gericht, te vervangen door gedachten die de waarheid bevatten dat we dat zijn (Tat Svam Asi).

Het was, door de bril van weerstand die ik had tegen wat ik als truukje ervoer (je geeft de mind wat te doen, de vaak gegeven vergelijking is dat je een olifant een stok in zijn slurf geeft, dan houdt het beest op met het eindeloze gezwaai met zijn slurf). nooit tot me doorgedrongen dat mantras informatie bevatten. Voor mij is het New Age gekweel, opgepolijst tot een perfectie die pijn doet aan je oren.

En tegelijk heb ik mij al zeker zeventien jaar lang steeds dezelfde mantra laten opzeggen door Isaac Shapiro.

Hier speelt dus, door eigen inner search ontdekt, die ondergronds gegane oude IK een rol.
Terwijl het mij volstrekt duidelijk is dat je, a la wat Prem Baba stelt, op veel verschillende onderdelen in verschillende stadia kunt zijn, was mijn weerstand daartegen geprojecteerd op elke vorm van devotioneel vertoon.

Laatst, nog in Tiruvannamalai, vroeg ik iemand in satsang  aan ene Shanti (een Indiaas uitziende Duitser) of dat waarvoor ze bidt (ze vertelt wat ze bidt) genoeg is. Nee, komt direct het antwoord, dat is niet genoeg. Jij bidt voor iets, de mensen in India bidden de Gayatri mantra, zij bidden voor alles, zij bidden voor verlichting.

Shortly  stuurde iemand zijn diagnose over mij in.
Ook dat houdt mij dan natuurlijk bezig.
Zo dacht ik terug aan een keer dat ik hierover een keer een vraag stelde tijdens een ayahuasca/daime sessie, onzeker ergens over.
Het antwoord dat kwam heb ik ook geblog-ificeerd:
________________________
Ook gezien: de mens is geneigd tot het goede. Als je kunt kiezen, kies je het beste, altijd. Als je iets anders kiest is dat schijnbaar het beste. Er wordt dan iets genegeerd, ontkend, of niet gezien. Dat kunnen we leren op te lossen.
Voorwaarde: gedetailleerde openheid.
Precies waarmee ik (obsessief? gedreven? gepassioneerd?) bezig ben.
________________________
Mijn openlijke gedetailleerde openheid?
Don’t worry, je kiest tegenstanders van formaat.
________________________
(https://hansvandergugten.nl/?p=2142).

Ik weet nog dat ik wist dat dit ging over het aangaan van mijn confrontatie met James Swartz, die in hindsight niet echt een tegenstander van formaat bleek. (Zie Ramji and Meji).

Maar goed, ik ben gewend openlijk te comuniceren, maar steeds weer verschuift dit naar mijn email-account. Hier twee recente diagnoses van ‘iemand’:
1.
Is gedateerd 18 februari 2015.

But what about het stuk Hans himself?
Hier is het bestuderen van de binnenruimte aan de orde, andere koek.
Laat ik er nog een schepje bovenop doen.
Je bevindt je in een slachtoffer/dader patroon.
Diezelfde jongen, die Ja en Amen moest zeggen op alles wat zijn opvoeders beweerden,
neemt nu wraak door te proberen anderen Ja en Amen te laten zeggen op wat jij beweert.
Nu zul je zeggen, maar zij baseerden zich op een externe autoriteit, heel verschil.
Maar is dat wel zo? Ik denk van niet.
Voor jouw ouders was de bijbel net zo intern als autoriteit als voor jou het jnanischap.
Het is dus maar hoe je het bekijkt.
Moet ik er nog aan toevoegen dat de switch van slachtoffer naar dader geen wezenlijke is?

Dit slachtoffer/dader complex vind ik ook bij je terug aangaande de recentelijke perikelen.
Daar heb je voor de slachtofferrol gekozen, getuige de uitdrukking dat je ‘ vreemd behandeld’ bent.
Als je de klassieke literatuur enigszins bestudeerd hebt, dan moet het je zijn opgevallen dat het drama
nooit zomaar uit de lucht komt vallen, integendeel, alle personages plus de setting leiden met een
haast noodlottige onvermijdelijkheid naar het resultaat. Zo ook hier.
Dus ook hier zou het veel nuttiger zijn de eigen rol te bestuderen en daar conclusies uit te trekken
in plaats van weer eens met de vinger naar anderen te wijzen. Hoe veel waarheid er ook moge schuilen
in die vinger, je weet dat er tegelijkertijd drie vingers naar jezelf wijzen.
Als overbodige herhaling wil ik besluiten je op te roepen nu eindelijk eens ernst te maken met
Self-enquiry cq de aandacht minder op de omgeving en meer naar binnen te richten.
En vergeet dat jnanischap voor een tijdje, staat nu alleen maar in de weg, als het genuine is, dan
kun je het ook rustig vergeten.

Ik hoop dat je je vermaakt in Rishikesh, misschien mag ik binnenkort kennismaken met jouw
misterieuze goeroe aldaar.

Goed, zo’n mail doet me ookweer op onderzoek gaan dus.
Gisternacht erna droomde ik dit:
In een droom wordt mijn auto geraakt door een achterligger. Dan, als ik terugloop, tikt die auto mijn auto aan, die wonderlijk ver doorrijdt zonder iets te raken en dan met veel schade een trapje naar rechts afhobbelt. Dan zie ik opeens dat die andere auto verdwenen is en ik ren naar om de hoek en zie dat die auto achteruitrijdend probeert weg te komen. (In de auto vecht de vrouw met de man om hem dit te beletten). Ik schrijf het nummer op en later blijkt het nummer te zijn veranderd. Ik raak in een woedende paniek. Razend ben ik: Ik wordt onrechtvaardig behandeld.
Ergens dringt het tot mij door dat dit een allesbehalve relaxte reactie is. Onrecht maakt mij razend. Buitensporig.  Nu ik dit opschrijf doet dit mij denken aan vroeger: als ik fascisten bezig zie (in film) dan word ik ook zo, dan kan ik ze wel vermoorden. Ooit besloot ik om die reden niet meer naar bepaalde films te gaan (1900 en Clockwork Orange waren toen de aanleiding)., omdat ik er tamelijk gevaarlijk uitkwam.

Kortom, voor nu genoeg geïmproviseerd.
Ik kan voelen dat er onder dit hele bedrijvige een droeve laag zit.
Ik had besloten om de al min of meer voorbereide blogs nog te schrijven. Als het ware de mind een waardig afscheid te gunnen.
Toch al improviserend bezig, want het is best een heel ding, dat stukkies schrijven.  Ik schreef een vriendin: “Maar het is voor mij een hele uitdaging. Want het is niet alleen zo’n stukkie schrijven, het is een bijna 24/7 bezigheid van kijken, luisteren, foto’s nemen, lezen, studeren en nadenken met de daarbij horende innerlijke dialogen met deze en gene, dat geadviseerd is achterwege te laten.”
En door de overgang is de voortgang eigenlijk al verbroken: gister was ik een eind gaan wandelen en dan zie ik opeens dat er in een stroompje lang een heuvel naar beneden hele kleine visjes zwemmen, terwijl ik dacht dat het een stroompje was als gevolg van die regenbui. Dus dat zouden al heel andere stukjes worden, stukjes die ik dus niet ga schrijven de komende weken:

Natuurvrienden, moet je kijken:
Gister beklom ik een tempel:
unnamed

Eenmaal weer beneden heb ik een tijdje in een stroompje zitten staren, een beetje mijn jongensformaat van de Ganges.
unnamed

unnamed

Als ik had geweten dat ik dit voorbeeld zou geven van wat ik niet meer ga schrijven had ik natuurlijk de visjes ook in beeld gebracht.
Maar ik wist het niet.

 

Print Friendly, PDF & Email
This entry was posted in mijn weblog. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Are you a robot ? * Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.