David and Goliath part 1. // ‘John what is happening?’

unnamed

Guruland, always surprizing. (English version here).

‘Als goddelijke woede keer op keer op onkunde en onwil stuit willen ook de goden wel eens cynisch worden’.
Deze zin kwam in het hoofd langs, wellicht als rechtvaardiging voor het volgende:

Ik was van plan een blog te schrijven naar aanleiding van iets dat vorige maand aan de oppervlakte kwam in een satsang van John de Ruiter in Tiruvannamalai.

Een vriend vroeg zich toen hardop af (en in mijn beleving een beetje meewarig, want hey, hij is niet meer zo geinteresseerd in ‘de wereld’, geheel zoals het hoort volgens de scriptures, en ik dus wel.) waarom ik dat toch zonodig moest, wat was toch mijn drive?

Goeie vraag. Tijd aan besteed. En opeens is het antwoord er.
Mede dankzij die vriend en een vriend van die vriend.
Wat is het geval?
Vorige maand werd in een satsang van John de Ruiter duidelijk dat een Deense vrouw haar verhaal had gedaan over John’s uitnodiging aan haar om sex met hem te hebben.
Ik was er helaas niet bij. Bij die satsang bedoel ik. Helaas, want ik was daar graag in de lach geschoten zoals ik deed toen ik hoorde dat John de Ruiter het een roeping noemt, ‘it’s a calling’.

Wat daar bij kwam was dat de vriend vertelde dat dat verhaal al een aantal jaren speelt (zie voor een omschrijving van wat er speelt het artikel waarnaar ik straks de link geef).
Hij had dat weer van een goede vriend gehoord, iemand die zelf jaren in de commune in Edmonton in Canada heeft gewoond, en die hem verzocht had het niet verder te vertellen, een verzoek dat mijn vriend braaf inwilligde.
En dan gaat het dus om een veelheid aan vrouwen waarvan die vrienden dus weten dat ze onder druk zijn gezet om achteraf verklaringen van vrijwilligheid over die sex te tekenen. En dan denken ze ook nog dat John daarvan niet op de hoogte is, werk van de inner circle zou het zijn.
Enzovoort. Sectarische gekte

En opeens weet ik waarom zoiets mij zo bezig houdt.
Het is mijn rechtvaardigheidsgevoel dat aanslaat.
Ik heb al heel lang een onprettig gevoel bij die club en bij John de Ruiter.
Ik heb het hem twee jaar geleden nog recht in zijn gezicht verteld in zijn satsang in Tiruvannamalai. ( http://www.hansvandergugten.nl/?p=4066 )
Nu weet ik het opeens: het riekt sektarisch, incestueus, en naar geheimhouding met emotionele chantage.

unnamed

Al of niet toevallig, maar vlak na die kortstondige opflakkering in die ene satsang, waar dus weer eens werd herhaald dat ‘it’s a calling’, verscheen er een behoorlijk doorwrochte analyse van het verhaal.
De schrijver trekt het ook wat ruimer, opende er een website voor en hier is zijn opstel: http://beyondthegurugame.com/caught-in-the-guru-game/

NB. Bovenstaand verhaal was een tijdje een consept.
Nu voeg ik eraan toe dat het een grover schurende variant is op de slogan ‘Take the best and leave the rest’.
De vriend van de vriend heeft in het verleden zelf ook zwaar geleden onder het gedrag van een ‘inner circle’ in een andere Guru’s setting. En dan toch weer een geheim in stand houden over iets soortgelijks.

Zucht.

Het zullen wel weer de vasanas zijn.
En mijn vasana dat ik mij daarover druk maak.
unnamed

http://veda.wikidot.com/vasana

Dit is David en Goliath deel 1.
Ik schreef de auteur dat ik zijn artikel dapper en goed vind. Maar ook dat het de nieuwste is in een groeiende rij.
Bij gelegenheid zal ik er eens een aantal achter elkaar zetten.
Zo mogelijk ook met een aantal opmerkingen en analyses van anderen.
(Maar alleen in het Engels).

 

 

Print Friendly, PDF & Email
This entry was posted in mijn weblog. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Are you a robot ? * Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.