‘k Was weer (gister ook al) een paar uurtjes op Ruigoord, naar het Vurige Tongen Festival.
Met, want daar gaat het om, muziek en poëzie. Of beter gezegd: muziek en taal.
En blijft er opeens een zinnetje even in je hoofd hangen:
“het leed dat in de volksmond liefde heet”
Het optreden van Pete the Temp was bijzonder, ik kan niet kiezen tussen de vele en diverse clips van hem op youtube. Dan maar de TedX lezing die hij hield onder zijn eigen naam: https://www.youtube.com/watch?v=57pjqyobF-4
Er was een gedicht dat me trof.
Het ging over het woord en daar heb ik, met ‘het woord’, een lange en bewogen geschiedenis mee. Niet zo raar dus dat je ruim twintig blogs krijgt als je in mijn site zoekt op “het woord”. Er wordt kennelijk niet in de titels gezocht, want ik mis er een. Ik zie al waarom, die is in het Engels:
In the beginning was the word, and the word was Lego.
Ik vroeg de dichteres, Lea Theunissen, of ik de tekst mocht hebben en ze wist het te staan op internet.
(De screen shot van die pagina vond ik ook op het web).
In een nanoseconde associeerde er zoveel in mijn hoofd toen zij het voordroeg, dat ik er maar niet aan begin er iets van weer te geven. Houd ik ook eens iets voor mezelf. :—))
Komt ie:
Deze tekst dient hardop gelezen te worden.
In het begin was het woord, en het woord werd gesproken. Het was niet omdat het schrift er nog niet was, nee, alle mogelijkheden waren daar altijd al voor aanwezig. Het scheppen van een wereld gaat door het onderscheiden van gebieden en het aanmaken van categorieën, anders blijft het bij chaos. Dan blaast de stem de adem in, en een wereld ontstaat en krijgt klanken.
Daarna is er tijd nodig. Tijd om te worden, want een wereld is nooit een is-zo. Het besef van tijd maakt dat we soms ook oude stemmen uit het verleden menen te kunnen horen, in fragmenten, als geklets, of onherleidbaar gezang.
Soms is de stem venijnig en blaast hard, de categorieën verliezen zo hun grenzen. De stem is boos. Protest! Betekenissen kunnen nooit opgesloten worden, of als bezit dienen. De meerstemmigheid dient gerespecteerd te worden, zelfs als je niet weet wie er spreekt of wat er bedoeld wordt, of als de stem hapert.
Laten we het nu hierbij houden.
